World's happiest country?

Lédeo mentres meto a pizza no forno e comentámolo despois:

http://www.spiegel.de/international/business/0,1518,573447,00.html

Conta de Skype

Por certo, para quen teña conta de Skype, a miña é elias.sampedro.gonzalez

Moi orixinal como vedes...

Hvad med dig?

Ante a avalancha de críticas verquidas pola demora de novos artigos, actualizamos o blog hoxe.

A frase do título significa aproximadamente Que hai?, e é un sinal inequívoco de que comezamos as clases de danés a semana pasada. En realidade, é un idioma imposible de aprender. O que escribes e o que les é totalmente distinto, aparte de ter vinte mil sons diferentes aos nosos. O único punto a favor é que moitas palabras son a orixe do inglés actual, polo que vas sacando deste xeito algunha que outra. Para os alemán é bastante sinxelo, sería como para nós o portugués, por exemplo.

A foto da comida é para tranquilizar á poboación sobre os meus hábitos culinarios. Pasar non pasamos fame (a foto corrobórao), pero é difícil atopar alimentos de calidade. Moita comida conxelada e moi pouca variedade. Unha cousa que me chama a atención é a nula oferta de peixe nos supermercados, todo se resume a anacos de salmón en bolsas de plástico e filetes de pescado conxelados, nada máis. Un día tería que ir ao porto na procura dunha lonxa, aínda que se subastan en danés levámola clara...

Esoutro día fomos uns cantos dar un paseo polo centro da cidade e tentar facer fotos de corte artístico sobre a cidade, aquí van algunhas delas. A tarefa foi algo complicada, porque para o meu gusto Aarhus non é unha cidade bonita. Así e todo, atopamos un barrio de corte alternativo con bares e casas con encanto, e a zona das praias tampouco está mal. A catedral é unha estafa, por dentro ten as paredes con cal e é bastante pequena para ser considerada catedral (é a máis grande de Dinamarca), pero é o que teñen as correntes protestantes do cristianismo, que non se esmeraban moito nos templos.

O sábado pasado tivemos en Stavnsvej a nosa primeira festa oficial da urbanización. Alugamos a common room (30 euros nos costou) e alá nos xuntamos 50 persoas. Dicir que foi unha festa coma outra calquera, co aliciente de que os encargados de mercar as bebidas só tiveron que pagar 2 caixas de cervexa, xa que o caixeiro do Bilka esqueceuse das outras tres...

Acabo de chegar dunha clase onde un alemán vén de dicirme que me parezo a Fernando Alonso, así que vou dar un paseo para esquecer o sucedido.

Aqueles marabillosos anos....

Momento melancólico...

Algunhas cousas:

- O meu teléfono danés: 0045 52 52 17 88 (pero a poder ser chamade ao outro que este é de tarxeta e acábaseme o saldo)

- Esqueceuseme contar unha anécdota do outro día:

Situación: Elgiganten, unha tenda de electrodomésticos no centro de Aarhus.
Personaxes: un dependente da tenda e un servidor na procura dun móbil co que usar a tarxeta que mercara.




Elías: Excuse me, can I use my spanish card with this phone?

Dependente: Eeeehhhh..... is Spain a part of Europe????

Elías (ollos coma pratos e dubidando de se escoitara ben): Yes.............

Dependente: Oh, sure! I'm sorry, but I cannot remember all the countries of the European Union

Vaia machada! O mito do sistema educativo danés polo chan. Ou será que realmente Europa acaba no Padornelo?

- Xa merquei un ticket para 10 viaxes no bus por 115 coronas (sobre 17 eurazos). Estes dez últimos días tecnicamente estaba quebrantando a lei, pero temos que ter en conta que os erasmus non temos por que saber durante un período de tempo considerable que o bus se paga na máquina que tes xunto enfrente da entrada do autocar, cunhas letras grandes indicando para que sirve. Outra cousa é a franxa de tempo que empregues para adaptarte. Eu como vía que todo o mundo se estaba pasando ao lado legal con bonos mensuais (a multa para o que non teña o billete en regla nunha revisión no bus é de 500 coronas, 75 euros) merqueime un hoxe. Agora actúo de cara á legalidade danesa pero xa non é tan divertido ir en bus...

Notas mentais 2

Nota mental 4: a universidade organiza para os guiris unha semana de introdución na que dous estudantes de máster se encargan de nos dirixir nas actividades. A min tocáronme dous moi divertidos (a xente en Dinamarca é totalmente aberta e divertida, e sobre todo moi moi moi moi educada e cordial, o outro día estaba máis perdido ca un pulpo nun garaxe e a xente parábase na rúa para axudarme), Morten e Kirstensen. Pasámonos toda a semana co noso berro de guerra "shots!" (chupiños).

Nota mental 5: o domingo á mañá erguinme cedo, ás oito e media, e dirixíame a lavandería cando me topei con dous coches calcinados. Polo visto a noite anterior a eso das tres da mañá comezaron a arder estes coches, posiblemente o suceso fora intencionado. O caso é que como os xornais daneses non os temos moi en conta, non sabemos aínda qué pasou realmente. Para a vosa tranquilidade, dicir que Stavnsvej é un lugar moi tranquilo ás aforas de Aarhus, así que non hai problema de ningún tipo.

Notas mentais

Nota mental 1: hoxe foi a miña primeira clase na Aarhus School of Business: Management of Innovation. O profesor é británico, polo tanto fala coma se todos foramos das aforas de Liverpool. En principio parece unha das marías, hai que levar lidos os textos do seu libro (igual que en Santiago, esto de obrigar aos alumnos a ler o libro do profesor é francamente dictatorial) e no exame pregunta os temas que tratamos en clase. A ver que tal...

Nota mental 2: acabo de decatarme que aínda non sei pegar as fotos co seu texto correspondente, desculpas... A foto que acabo de subir é a da festa dos novatos do mércores pasado, esa na que ás sete da tarde todos os daneses (e os que non o son) pintaban a mona no interior da universidade. A foto está tomada nun auditorio preto da escola, e podedes comprobar a magnitude do evento, todo o mundo (agás os erasmus, bastante sosos por certo á hora de disfrazarse) disfrazado de variopintas profesións.

Nota mental 3: a foto que fixen de Aarhus coido que é a máis bonita que se pode sacar. Non me está a gustar a cidade, demasiado vila para o meu gusto de cidade. Agardemos que co tempo cambie a miña percepción, aínda que vivindo a seis km dela non a pise moito.